Α΄Γυμνασιου

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ. (2020-2021)

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Α΄Γυμνασίου

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 06 Ιανουαρίου 2021 10:23

Γράφτηκε από τον/την Παγκράτη Παύλο

Εμφανίσεις: 349

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ. (2020-2021)

Τι γνωρίζετε γενικά για την Παλαιά Διαθήκη;

Η Π.Δ. είναι ένα βιβλίο , το πρώτο μέρος του βιβλίου της Αγίας Γραφής . Αποτελείται από 49 επιμέρους βιβλία που γράφτηκαν από πολλούς συγγραφείς σε διαφορετικές ιστορικές εποχές . Το θέμα της είναι να περιγράψει με ποικίλους τρόπους την ιερή ιστορία δηλαδή ποια είναι η σχέση ανάμεσα τον Θεό τον άνθρωπο και τον κόσμο (τα διάφορα δημιουργήματα του Θεού) . Πως αυτή η σχέση αναπτύχθηκε μέσα στην ιστορία του κόσμου. Τα βιβλία της χωρίζονται σε 3 κατηγορίες α) ιστορικά β)ποιητικά- διδακτικά γ) προφητικά.

Επίσης με την φράση Παλαιά Διαθήκη πολλές φορές εννοούμε και την εποχή στην οποία έζησαν τα πρόσωπα και έγιναν τα γεγονότα που αναφέρονται σ το αντίστοιχο βιβλίο.

Τι είναι η Αποκάλυψη του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη;

Γενικά Αποκάλυψη του Θεού = η φανέρωση του Θεού στους ανθρώπους.

Η Αποκάλυψη του Θεού είναι πραγματικό γεγονός και όχι φαντασία, που μπορεί να συμβεί στην ζωή ορισμένων ανθρώπων, ή και στην ιστορία ενός έθνους, ή και ολοκλήρου του κόσμου. Ο Θεός βλέπει την ανάγκη των ανθρώπων να τον γνωρίσουν και ανταποκρίνεται στην αναζήτηση τους με την φανέρωση Του στις ζωές τους και στην ιστορία( δηλαδή σε συγκεκριμένο τόπο χρόνο και ανθρώπους). Φανερώνεται από αγάπη και γιατί οι άνθρωποι είναι φυσικά αδύνατον με τις δικές τους δυνάμεις να τον ανακαλύψουν. Η αδυναμία αυτή των ανθρώπων γίνεται πολύ πιο μεγάλη εξαιτίας της αμαρτωλότητας τους. Η αποκάλυψη Του Θεού δεν ρυθμίζεται από την θέληση και τις επιθυμίες των ανθρώπων , δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ώστε να αναγκάσουμε Τον Θεό να φανερωθεί εδώ και τώρα.

Ο Θεός αποκαλύπτεται /φανερώνεται : όταν θέλει , όπου θέλει , σε όποιον θέλει , όπως θέλει , και γιατί αυτός το θέλει. Βεβαίως η αποκάλυψη γίνεται πάντοτε για κάποιον λόγο και είναι προσαρμοσμένη στην πνευματική ωριμότητα αντιληπτικότητα και αντοχή του ανθρώπου ή των ανθρώπων που την δέχονται.

Τι σημαίνει η λέξη Διαθήκη;

Με την Αποκάλυψη Του ο Θεός κάνει Διαθήκη (συμφωνία) συνεργασίας με αυτούς στους οποίους αποκαλύπτεται. Η συνεργασία αυτή γίνεται για την σωτηρία στην αρχή όλων όσων με την θέληση τους αναγνωρίζουν τον αληθινό Θεό και λέγονται Ισραηλίτες ( δηλ. μέλη του Ισραήλ =ο λαός Του Θεού) και μετά όλων των ανθρώπων.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Η διήγηση για την δημιουργία του κόσμου βρίσκεται στο πρώτο κεφάλαιο, του πρώτου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης που λέγεται ΓΕΝΕΣΙΣ. Μέσα σε αυτό το κείμενο παρουσιάζονται με εκπληκτικά απλό τρόπο διαχρονικές αλήθειες που καθορίζουν την ζωή μας. Κατ’ αρχήν φαίνεται πως ο δημιουργός του κόσμου είναι μόνον ένας, Ο Αληθινός Θεός. Αυτό την εποχή που γράφεται το κείμενο είναι επανάσταση γιατί οι περισσότεροι λαοί και άνθρωποι πίστευαν πως υπάρχουν πολλοί θεοί, ένας για κάθε κατηγορία δημιουργημάτων.

Ο δημιουργός Θεός φέρνει τα πάντα στην ύπαρξη με τον Λόγο Του και με την δύναμη και ενέργεια του Αγίου Πνεύματος Του. Σύμφωνα με την ομολογία του ίδιου Του Θεού στο κείμενο στα δημιουργήματα Του δεν υπάρχει τίποτα το κακό, όλα είναι μόνον καλά.

Η δημιουργία του κόσμου γίνεται σε 6 ημέρες . Το χρονικό αυτό διάστημα θα μπορούσε να είναι κυριολεκτικό ( 24 ώρες για κάθε μέρα ), όπως θα μπορούσε ο παντοδύναμος Θεός να δημιουργήσει τα πάντα σε μια μέρα, ή σε έξι ώρες, ή σε έξι λεπτά, ή σε έξι δευτερόλεπτα, ή σε έξι δέκατα του δευτερολέπτου. Όμως αυτό που έχει σημασία είναι πως υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για την ύπαρξη των κτισμάτων και πως τα δημιουργήματα σύμφωνα με την θέληση Του Θεού έχουν χρονική σειρά και αλληλεξάρτηση. Φαίνεται λοιπόν πως οι έξι ημέρες δεν είναι τίποτα άλλο παρά έξι χρονικές περίοδοι που μπορεί να διαρκούν ακόμα και εκατομμύρια χρόνια.

Το εντυπωσιακό είναι πως και η σύγχρονη επιστήμη, με όλα τα τεχνολογικά της μέσα που έχει, καταλήγει στο συμπέρασμα πως υπάρχουν 6 χρονικές περίοδοι για να φτάσει η διαδικασία της εξέλιξης του κόσμου στα σημερινά επίπεδα. Επίσης και η σειρά που σύμφωνα με το κείμενο δημιουργούνται όσα υπάρχουν ,(δηλ. ποιο δημιουργήθηκε πρώτα και ποιο στην συνέχεια ), είναι ταυτόσημη με την σειρά που και η σύγχρονη επιστήμη διαπιστώνει πως υπήρξε.

Πως λοιπόν ο συγγραφέας του κειμένου της Γένεσης, ενώ γράφει περίπου 3500 χρόνια πιο πίσω από μας και αναφέρεται σε γεγονότα που έγιναν εκατομμύρια χρόνια πριν και από την εποχή του, γνώριζε τα πάντα και τα έγραψε με τέτοια απλότητα και ακρίβεια;

Η απάντηση είναι η θεοπνευστία των συγγραφέων της Παλαιάς Διαθήκης. Γνωρίζουν αυτά που γράφουν όχι με την ανθρώπινη επιστήμη αλλά με τον φωτισμό του δημιουργού Θεού.

Ακόμα ο τρόπος που ο συγγραφέας περιγράφει τα όσα συμβαίνουν είναι σαν να τα διηγείται κάποιος που βρίσκεται πάνω στον πλανήτη και βλέπει γύρω του τα πάντα να έρχονται στην ύπαρξη και να λειτουργούν. Γι’ αυτό και στην αρχή του κειμένου η περιγραφή φαίνεται να μην έχει λογική και επιστημονική εξήγηση. Το κείμενο αναφέρεται κυρίως στην διαμόρφωση της γης για τρεις κυρίως λόγους : α) οι άνθρωποι τότε δεν γνώριζαν όσα γνωρίζουμε εμείς για το σύμπαν β) το θέμα του συγγραφέα δεν είναι να γράψει ένα βιβλίο αστρονομίας ή βιολογίας και γ) (το σπουδαιότερο) αναφέρεται μόνον στην γη γιατί μόνο πάνω σ’ αυτήν συντελείται η αποκάλυψη Του Θεού και η επικοινωνία Του με τα δημιουργήματα Του.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Τελευταίος στην σειρά των δημιουργημάτων εμφανίζεται ο άνθρωπος ο οποίος διαφέρει σημαντικά απ’ όλα τα υπόλοιπα όντα. Δημιουργείται με διαφορετικό τρόπο . Για όλα τα άλλα δημιουργήματα ο Θεός είπε και αυτά ήρθαν στην ύπαρξη, για τον άνθρωπο πρώτα έχουμε την κοινή απόφαση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος ,( αυτό δηλώνεται στο κείμενο με την εναλλαγή ενικού και πληθυντικού αριθμού όταν αναφέρεται στον Θεό ) και στην συνέχεια ενεργεί όχι μόνο με τον Λόγο αλλά «πλάθει» κιόλας τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας υλικά του ήδη υπάρχοντος κόσμου ( χώμα και νερό) . Αυτό δείχνει πως ο άνθρωπος κατασκευάζεται με ιδιαίτερη φροντίδα και ενδιαφέρον από τον Θεό. Το πλάσμα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία και αποστολή , ο Θεός του αναθέτει την ηγεσία της φύσης.

Ο άνθρωπος εκπροσωπεί ενώπιον του Θεού όλη την δημιουργία Του γιατί στην ύπαρξη του έχει από την κατασκευή του και τα δυο στοιχεία που αποτελούν όλη την κτίση . Μόνον αυτός είναι ταυτόχρονα και υλικός ( το σώμα του) και πνευματικός ( η ψυχή του).

Ο Θεός προικίζει το πλάσμα Του με τις δικές του ιδιότητες (το φύσημα Του) που του δίνουν όχι μόνο βιολογική ζωή αλλά και πνευματική ζωή. Αυτές οι ιδιότητες κάνουν τον άνθρωπο να είναι ύπαρξη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού.

Τι είναι το κατ’ εικόνα και τι το καθ’ ομοίωσιν;

Το κατ’ εικόνα είναι η αντιγραφή των ιδιοτήτων του Θεού στον άνθρωπο ο οποίος όπως και ο Θεός είναι: ελεύθερος-αυτεξούσιος, ( εξουσιάζει τον εαυτό του), λογικός, κοινωνικός, εκδηλώνει αγάπη ,είναι δημιουργικός, έχει πνευματικότητα, (δηλ. έχει την δυνατότητα επικοινωνίας με τον Θεό και τον πνευματικό κόσμο). Όλα αυτά ο κάθε άνθρωπος καλείται να τα αξιοποιήσει, να τα καλλιεργήσει , να τα χρησιμοποιήσει ,να τα ενεργοποιήσει, να τα εκφράσει με τον τρόπο που ο Θεός το κάνει έτσι ώστε να φτάσει να ζει και να ενεργεί μέσα στην κτίση όπως ο δημιουργός. Αυτό είναι το καθ’ ομοίωσιν. Επομένως το κατ’ εικόνα το έχουμε ήδη μέσα μας ενώ το καθ’ ομοίωσιν πρέπει να το φτάσουμε, να το επιτύχουμε, είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουμε, είναι ο σκοπός της ζωής του κάθε ανθρώπου.

Όσο ο άνθρωπος θα εργαζόταν το κατ’ εικόνα του με κατεύθυνση προς το καθ’ ομοίωσιν, τόσο θα ξεπερνούσε την φυσική φθορά και θα ήταν όπως και ο Θεός αθάνατος και αιώνιος.

Γιατί ο θεός μοιράζει την ανθρώπινη ύπαρξη σε δύο φύλα, τον άνδρα και την γυναίκα;

Ο Θεός δημιουργεί τους ανθρώπους σε δυο εκδοχές – φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό. Αυτό γίνεται για να μπορεί να εκφραστεί το βασικότατο στοιχείο του κατ΄ εικόνα που είναι η αγάπη και η κοινωνικότητα. Αν ο Αδάμ παρέμενε μόνος χωρίς όμοιο με αυτόν σύντροφο πως θα εκδήλωνε αυτά τα χαρίσματα; Η συνύπαρξη του άνδρα και της γυναίκας γίνεται κατά το θέλημα του Θεού γιατί είναι φτιαγμένοι για να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο, να αλληλοβοήθιουνται στην επίτευξη του στόχου της ομοίωσης με τον Θεό. Το θείο θέλημα για τους πρωτόπλαστους, (δηλ. οι πρώτοι άνθρωποι που πλάστηκαν κατ’ ευθείαν από τον Θεό) , είναι να υπάρχει ανάμεσα τους ισοτιμία, αγάπη και κυρίως ενότητα . Όχι μόνον ισότητα και καθόλου ανταγωνισμός, ζήλια, φθόνος, μίσος, και διχόνοια. Άλλωστε αυτό φαίνεται από τον τρόπο δημιουργίας της γυναίκας από την μέση του άνδρα της, από τα λόγια του Αδάμ μόλις αντίκρισε την Εύα, και βεβαίως από την όλη κατασκευή και λειτουργία του ανδρικού και του γυναικείου σώματος και της αντίστοιχης ψυχολογίας τους.

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΝΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο άνθρωπος θα πετύχαινε την ομοίωση του με τον Θεό αν υπάκουε στην σαφή, απλή και εύκολη εντολή του Θεού. Η δυνατότητα και η αρετή της υπακοής (δηλ. η αποδοχή του θελήματος κάποιου άλλου με την θέληση μας ελεύθερα) ήταν ο δρόμος για να φτάσει ο άνθρωπος στον στόχο του, την ομοίωση με τον Θεό, που από τώρα και στο εξής θα τον λέμε θέωση,( ομοίωση Θεού =θέωση).

Συνεπώς αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία δεν είναι τόσο το περιεχόμενο της εντολής όσο η ίδια η εντολή. Όσο την τηρούσαν τόσο θα ανέπτυσσαν τα στοιχεία του κατ’ εικόνα και θα έφταναν να ζουν όπως το πρωτότυπο τους, δηλ. στην θέωση.

Ο Θεός τους λέει πως την ημέρα που θα φάνε από τον απαγορευμένο καρπό θα πεθάνουν, αυτό δείχνει πως γνώριζε τι θα πράξουν και τους προειδοποίησε για τις συνέπειες της πράξης τους. Δεν τους απείλησε. Το αποτέλεσμα της παρακοής,(δηλ. της άρνησης να υπακούσουν στην εντολή ), του θείου θελήματος είναι ο θάνατος γιατί το θέλημα του θεού δίνει ζωή. Με την παρακοή δηλ. είναι σαν να διώχνουν από την ύπαρξη τους την ζωή τους, άρα θάνατος.

Γιατί ενώ ο θεός γνώριζε τι θα έκαναν οι άνθρωποι τους έδωσε την εντολή και του άφησε να την παρακούσουν;

Ένα άλλο βασικό στοιχείο του κατ’ εικόνα είναι και η ελευθερία. Για να τους δώσει την ευκαιρία να δοκιμάσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους, να γνωρίσουν τις δυνατότητες τους τους δίνει την εντολή. Γνωρίζοντας τον εαυτό τους μέσα από την υπακοή θα έδειχναν στον θεό στην πράξη πως αποδέχονται την τιμή που τους κάνει να συγγενεύουν μαζί Του και τον ρόλο που τους έχει αναθέσει στην δημιουργία. Έτσι θα προχωρούσαν προς την θέωση ελεύθερα και όχι σαν προγραμματισμένα ρομπότ. Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν έπρεπε ο Θεός να τους εμποδίσει να παρακούσουν.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ, Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ, Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ.

Η πράξη της παρακοής των πρωτοπλάστων λέγεται «πτώση» των ανθρώπων από την σχέση τους με τον Θεό. Η παρακοή του θείου θελήματος είναι η ουσία της κάθε αμαρτίας , είναι η ίδια η αμαρτία στο σύνολο της.

Οι άνθρωποι οδηγήθηκαν στην πτώση με την συμβολή και την συμβουλή του διαβόλου. Ο διάβολος συμβολίζεται με το φίδι στην σχετική διήγηση της Π.Δ, επειδή το φίδι μέσα στην φύση έχει τα χαρακτηριστικά του διαβόλου, είναι ύπουλο , ξέρει να κρύβεται, να καμουφλάρεται, είναι γρήγορο, θανάσιμο, προσκολλημένο στην υλη (σέρνεται στην γη), τρομακτικό, κινείται στο σκοτάδι, κ.λ.π.

Ο σατανάς είναι πρώην Άγγελος του Θεού ο οποίος έπεσε από την σχέση του με τον δημιουργό του εξαιτίας της υπερηφάνειας και του εγωισμού του, από τότε μισεί και ζηλεύει ό,τι αγαπά ο Θεός. Γι’ αυτό μισεί τους ανθρώπους και προσπαθεί να τους καταστρέψει για να «πληγώσει» τον θεό. Λέγεται διάβολος διότι το κύριο έργο του είναι να διαβάλλει, να διαστρέφει την πραγματικότητα ,ψεύδεται και συκοφαντεί τον θεό στους ανθρώπους και αυτούς στον θεό.

Έτσι λοιπόν καμουφλαρισμένος έρχεται και ξεκινάει διάλογο με τον άνθρωπο στη ποιο ευάλωτη εκδοχή του, την γυναίκα. γιατί γνωρίζει πως η γυναίκα μπορεί να πέσει πιο εύκολα και στην συνέχεια αυτή μπορεί να ρίξει τον άνδρα ακόμα πιο εύκολα, αφού αυτός της έχει ιδιαίτερη αδυναμία όπως αυτό προκύπτει από το ίδιο το κείμενο.

Το λάθος είναι ότι η γυναίκα από την κατάσταση διαλόγου με τον θεό ( προσευχή) αφέθηκε να κάνει διάλογο με τον διάβολο . Πάντοτε έτσι ξεκινά η κάθε αμαρτία μέσα μας, πρώτα κερδίζει την προσοχή μας ,ανοίγει διάλογο με την σκέψη μας, μας πείθει με διάφορες λογικές δικαιολογίες, γίνεται επιθυμία που κυριαρχεί στην θέληση μας, και στο τέλος γίνεται πράξη.

Σ’ αυτά που λέει ο διάβολος στην Εύα φαίνεται η πονηριά του. Λέει ισχυρά ψέματα που συκοφαντούν τον θεό στους ανθρώπους . Δηλαδή στην αρχή κάνει τον ανήξερο και ρωτάει πια ήταν η εντολή και μετά την διαστρέφει προσπαθώντας να διαψεύσει τον Θεό. Χρησιμοποιεί την αλήθεια την οποία οι άνθρωποι γνώριζαν και ποθούσαν(δηλ. το να γίνουν θεοί) και την αντιστρέφει: «δεν θα γίνετε υπακούοντας στην εντολή αλλά κάνοντας το ακριβώς αντίθετο γιατί ο θεός σας έδωσε αυτή την εντολή για να μην γίνετε σαν και αυτόν. Με αυτόν τον τρόπο απέδιδε τα δικά του χαρακτηριστικά της δολιότητος , του φθόνου και του ψεύδους στον δημιουργό Θεό . Οι άνθρωποι ελεύθερα πείθονται όχι στον δημιουργό τους αλλά στον διάβολο και παραβαίνουν την εντολή όχι γιατί πεινούσαν, ούτε από αδυναμία αλλά για να γίνουν θεοί όπως αυτοί θέλουν ανεξάρτητα από το θέλημα του θεού. Έκαναν δηλ. μια συνειδητή ανταρσία παρόμοιο με το αμάρτημα που έκανε ο διάβολος όταν ήταν Άγγελος.

Αμέσως μετά την διάπραξη της αμαρτίας οι πρωτόπλαστοι έζησαν μια τεραστία αλλαγή πάνω στην ύπαρξη τους. Έφυγε η Χάρις του Θεού, (δηλ. η Θεία ενέργεια- δύναμης που τους συντηρούσε τους φώτιζε και τους οδηγούσε), και σκοτίστηκε ο νούς τους (δηλ. το όργανο που ο Θεός τους έδωσε για να μπορούν να τον γνωρίζουν και να επικοινωνούν μαζί του, αλλιώς λέγεται και οφθαλμός της ψυχής, είναι το ψυχικό αισθητήριο που τους δίνει την γνώση του Θεού και την γνώση του κατ’ εικόνα Θεού που έχουν). Πρώτο δείγμα αυτής της νέας διεστραμμένης κατάστασης είναι η συνειδητοποίηση της γυμνότητας του σώματος τους η καχυποψία και ο φόβος του ενός για τον άλλο και κυρίως για την παρουσία του Θεού. Αυτή η απομάκρυνση της χάριτος του Θεού από την ανθρώπινη ύπαρξη είναι πιο σημαντική και από τον σωματικό θάνατο, ( δηλ. την βίαιη αποχώρηση της ψυχής από το σώμα), και λέγεται πνευματικός θάνατος. Αυτή είναι η ρίζα από όπου παράγεται ο θάνατος όπως τον γνωρίζουμε.

Συνεπώς αυτό που τους είπε ο Θεός πως την ημέρα που θα παρακούσουν την εντολή θα πεθάνουν όντως έγινε, πρώτα στο πνευματικό επίπεδο. Ο δημιουργός τους ως πατέρας προσπαθεί να διορθώσει την πτώση με λεπτό και παιδαγωγικό τρόπο με σεβασμό προς την προσωπικότητα τους . Έρχεται να τους συναντήσει όπως συνήθως σαν να μην έγινε τίποτα, εκείνοι όμως αισθάνονται την ανάγκη να κρυφτούν γιατί φοβούνται την παρουσία του Θεού όχι από σεβασμό,(ο σεβασμός συνδέεται με το αίσθημα της αγάπης, ενώ ο φόβος με το αίσθημα του μίσους), αλλά από ντροπή . Πριν την αμαρτία δεν είχαν αυτήν την συμπεριφορά ,τώρα αισθάνονται τον Θεό όχι ως Πατέρα τους αλλά ως δικαστή και τιμωρό τους.

Ο Θεός τους μιλάει σαν να μην γνωρίζει τι έγινε, τους δίνει χρόνο και ευκαιρία να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να ζητήσουν συγγνώμη. Αν το έκαναν αυτό όλα θα διορθώνονταν. Όμως οι πρωτόπλαστοι αντί γι’ αυτό δικαιολογούν τον εαυτό τους και επιρρίπτουν την ευθύνη για την αμαρτία ο ένας στον άλλο ακόμα και στο περιβάλλον. Βεβαίως μ’ αυτό τον τρόπο εμμέσως πλην σαφώς αποδίδουν την ευθύνη στο δημιουργό Θεό που δεν τα έφτιαξε καλά τα πράγματα. Είναι φανερό λοιπόν πως οι άνθρωποι δεν έχουν διάθεση να μετανοήσουν μένουν εγκλωβισμένοι στον εγωισμό τους και πρέπει ο Θεός για να τους παιδαγωγήσει και να τους προστατέψει από χειρότερο κατάντημα . Έτσι τους διώχνει από τον κήπο της Εδέμ ώστε να χάσουν ό, τι αγαθά είχαν, να τα εκτιμήσουν και να τα αναζητούν μετανιωμένοι.

Παράλληλα τους προειδοποιεί για τις συνέπειες τις αμαρτίας τους και του αφήνει να ζήσουν με τον τρόπο που επέλεξαν. Με την αμαρτία ο άνθρωπος ως εικόνα Θεού τσαλακώνεται οι δυνατότητες του κατ’ εικόνα δεν παύουν να υπάρχουν λειτουργούν όμως λανθασμένα και αντί να οδηγούν τον άνθρωπο στην ομοιότητα με τον θεό τον οδηγούν στην εχθρότητα με Αυτόν . Ο άνθρωπος ως εικόνα Θεού θα μπορούσε να παρομοιαστεί με έναν καθρέφτη που φτιάχτηκε για να παραμένει καθαρός και να αντανακλά τον Ήλιο . Η αμαρτία είναι η πράξη εκείνη που λερώνει και κομματιάζει τον καθρέφτη –άνθρωπο έτσι ώστε να μην μπορεί να αντανακλά τον Ήλιο-Θεό, να μην μπορεί να επιτελεί τον σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκε.

Απ’ όλα αυτά τα γεγονότα εξάγονται πολύ χρήσιμα συμπεράσματα Α) για το τι είναι το καλό και τι το κακό και Β) ποιες είναι οι συνέπειες της αμαρτίας, αναλυτικότερα:

Α) στην διήγηση της δημιουργίας βλέπουμε πως όλα τα πλάσματα του Θεού είναι μόνον καλά και δεν υπάρχει κακό στην κτίση. Οι άνθρωποι μετά την αμαρτία αρχίζουν να αξιολογούν λανθασμένα τα πράγματα ως καλά και κακά με βάση το τι είναι αρεστό στον εγωισμό τους. Δηλαδή αυτό που είναι ευχάριστο είναι καλό και αυτό που είναι δυσάρεστο είναι κακό για τους πεσμένους ανθρώπους.

Επομένως το μόνο στοιχείο που αλλάζει την πραγματικότητα και εισάγει στην δημιουργία το κακό είναι η παρακοή του Θείου θελήματος δηλ. η αμαρτία .  

Β) οι συνέπειες της αμαρτίας , τα αποτελέσματα της είναι πάντοτε καταστροφικά . Διασπά, χωρίζει αυτά που ο Θεός θέλει να είναι ενωμένα και είναι τα εξής:

1) χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό ( πνευματικός θάνατος)

2) χωρισμός του ανθρώπου από τον εαυτό του

3) χωρισμός του ανθρώπου από τον συνάνθρωπο του

4) χωρισμός του ανθρώπου από το περιβάλλον του

5) χωρισμός της ψυχής από το σώμα ( βιολογικός θάνατος)

Αυτά υπάρχουν πάντοτε όλα μαζί, δεν μπορεί να υπάρχουν τα δυο ,ή τα τρία από τα πέντε, Ή όλα, ή τίποτα. Για να φτάσουμε στο πέμπτο σημαίνει πως έχουν προηγηθεί τα προηγούμενα τέσσερα, ( ότι συμβαίνει στα παγόβουνα όπου ο όγκος πάγου που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας είναι πολύ μεγαλύτερος από την κορυφή των παγόβουνων που φαίνεται πάνω από την επιφάνεια).

Όταν δεν υπάρχουν τα τέσσερα πρώτα τότε και το πέμπτο, ο θάνατος, δεν μπορεί να παραμείνει ως μόνιμη κατάσταση, τότε ανοίγει ο δρόμος για την ανάσταση των νεκρών την οποία έχουμε και θα έχουμε δια του αναμάρτητου σταυρωθέντος και αναστάντος Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτός με την σταυρική του θυσία καταργεί την αμαρτία και τις συνέπειες της.

Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΕΔΕΜ.

Τα όσα αναφέρει το βιβλίο της Γένεσης για την ζωή των ανθρώπων μετά την έξοδο τους από τον παράδεισο, όπως η ιστορία του Κάιν και του Άβελ , η ιστορία του πύργου της Βαβέλ, του κατακλυσμού του Νώε, ή της καταστροφής των Σοδόμων και των Γομόρρων είναι ενδεικτικές περιπτώσεις στις οποίες φαίνεται που οδηγείται η ανθρωπότητα από την αμαρτία. Οι ιστορίες αυτές είναι διδακτικές και έχουν σχέση με την αποκάλυψη του θεού στους ανθρώπους στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης.

Μπορείτε να το κατεβάσετε ΕΔΩ.

                            Παγκράτης Παύλος

                                                                              Θεολόγος                                                                                      

• Επόμενο >