Είμαστε όλοι ίδιοι - Είμαστε όλοι διαφορετικοί

Βούναργο, 13/05/2014

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ-ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ

 Μια αλήθεια τόσο υπαρκτή, όσο και ξεχασμένη! Όλοι γνωρίζουμε πως η εικόνα του τέλειου φυσιολογικού ανθρώπου δεν υπάρχει. Κάθε άνθρωπος έχει δυνατότητες και αδυναμίες, ικανότητες και δυσκολίες. Κάθε άνθρωπος μοιάζει με όλους τους άλλους και συγχρόνως διαφέρει απ' όλους τους άλλους. ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ!

   Κι όμως, πάντοτε το «διαφορετικό» επείχε τη θέση "αποδιοπομπαίου τράγου" στους κόλπους μιας κοινωνίας, θεωρούνταν υπεύθυνο για τη γενικότερη κοινωνική παθογένεια, συντελούσε τον αδύναμο κρίκο της πολιτείας, χωρίς να αντιδρά, αλλά να υπομένει και να ανέχεται. Σήμερα, που η κακοδαιμονία της ελληνικής κοινωνίας, και γενικότερα της ανθρώπινης κοινωνίας, είναι μεγάλη, οι ρατσιστικές αντιλήψεις αναζωπυρώνονται και εξελίσσονται με γρήγορους όσο και επικίνδυνους ρυθμούς: μετανάστες, τσιγγάνοι, εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες, άτομα με ειδικές ανάγκες αποτελούν θύματα ρατσισμού.

     Έντονα κοινωνικά προβλήματα, ανεργία, φτώχεια, οικονομική ανέχεια, λανθασμένες προκαταλήψεις και στερεότυπα, εθνικιστικά αισθήματα, φόβος για το άγνωστο, αισθήματα ανωτερότητας ( που πηγάζουν από αίσθημα κατωτερότητας) και εν γένει η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας μπορούν να οδηγήσουν στην υιοθέτηση ρατσιστικών συμπεριφορών.

            Η κοινωνία μας οφείλει να γνωρίζει ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν επιδρούν μόνο στα άτομα που υφίστανται διακρίσεις, αλλά καθιστούν ευάλωτο ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ανήκουν τα θύματα, και το επηρεάζουν αρνητικά, καθώς καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, δημιουργούνται εντάσεις, συγκρούσεις και ανασφάλεια. Κι ο χειρότερος κίνδυνος είναι ότι ,μέσα σ' αυτό το πολωτικό κλίμα, θύτες και θύματα είναι εύκολο να γίνουν θύματα εκμετάλλευσης και χειραγώγησης εξυπηρετώντας οικονομικά και ιδεολογικά συμφέροντα.

            Το ερώτημα είναι ποιες αντιστάσεις μπορεί να αναπτύξει ο σύγχρονος άνθρωπος απέναντι σ' αυτούς τους κινδύνους που ελλοχεύουν στη σημερινή πραγματικότητα, ώστε να ζούμε σε μια κοινωνία αλληλεγγύης και συναδέλφωσης. Το βασικό είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι τα προβλήματα ξεπερνιούνται μόνο με συνεργασία, αγάπη και κατανόηση. Ο ΑΛΛΟΣ είναι αδελφός κι όχι εχθρός, όπως διατείνονται συχνά ακόμα και μεγάλοι σύγχρονοι φιλόσοφοι. Έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι ο δρόμος προς τη σωτηρία και την ευημερία, ακόμα και την προσωπική, περνάει μέσα από το συνάνθρωπο. ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ. Το πρόβλημα του συνόλου είναι κι ατομικό μας πρόβλημα και το ατομικό είναι και συλλογικό!

Χρειάζεται ΠΑΙΔΕΙΑ, πνεύμα οξύ και ισχυρές ηθικές αντιστάσεις. Ιδιαίτερα εμείς, ως νέοι άνθρωποι , πρέπει να έχουμε την προσοχή μας τεταμένη και πνευματική εγρήγορση, ώστε να μην παρασυρόμαστε από λάθος πρότυπα και στερεότυπα, που έντεχνα προωθούν κύκλοι συμφερόντων με ίδιον όφελος.

            Άλλωστε, ας σκεφτεί ο καθένας μας ... πόσο εύκολο είναι να έρθει κανείς στη θέση του διαφορετικού;

Τάγαρη Ευανθία-Βασιλική

Γ΄ Τάξη Γυμνασίου